آب زندگی

این روزها و سال ها به لطف تصویر و پوشش های خبری, کمتر کسی پیدا می شود که حال و هوای اربعین را در عراق نیوش نکرده باشد, اما کمی نه چندان دورتر که شرایط سفر به عتبات عراق در اربعین مهیا نبود, شهود برخی خاطرات برای هر بیننده ای حیرت آور بود.چند روزی به اربعین مانده بود که به مرز رسیدیم, آن روزها مرز حتی از روزهای دیگر هم عادی تر و روان تر بود و به راحتی از مرز عبور کردیم.شهرهای اولیه که عمدتا اهل تسنن بودند تمام شد, روی هر بام و بومی بیرق سیاه جلب توجه می کرد. نمی فهمیدم "موکب" یعنی چه و چرا این همه به تعبیر ما"خیمه" لکه لکه مسیر قرار گرفته است. فکر می کردم از بیچارگی مردم جنگ زده است که این قدر مردم پیاده در جاده روان اند, اما کم کم ماشین های مدل بالا کنار شهرها و روستاها, ابهام این پیاده رو ها را بیشتر کرد. هر چه به نجف نزدیک تر می شدیم, جمعیت بیشتر می شد. هوای سرد آن روزها در کنار منع امنیتی, لحظه ای ما را در کنار این زوار پیاده قرار نمی داد ولی می شد از سر و صورت های پیچیده زنان که کثرتا اثاث بر سر و کودک بر دست و بغل داشتند, سوز سرما و سختی آن را احساس کرد. پیرمردی که از ناصریه تا نج آب زندگی...

البته به واقع همیشه رقت انسانی در دقت به احوال فقرا, مساکین و مستضعفین مالی مستدام است, اما دو نکته در این بین توجه مرا سخت به خود مشغول داشته است：۱- از اواسط دوره دوم دولت آ.خاتمی, پویش ها و اعتراض های شدیدی به وضعیت کارتن خواب ها پدید آمد که در نوع خودش سابقه نداشت و شاید فقط با هیجانات بدایت انقلاب ۵۷ قابل مقایسه بود. خاطرم می آید عده ای از جوانان شعار می دادند که مسجد و دانشگاه از بیت المال است و باید درب های آن را برای کارتن خواب ها باز گذاشت که از سرما در رنجش نباشند. دولت که عوض شد, انگار خیلی چیزها مثل خیلی کس ها, عوضی شده بود. متداوم در اخبار و اکناف از کشف فقرای متمکن پرده بر می داشتند و از داستان های وجود چنین شبکه های زیر زمینی هم سخن به میان می آمد تا آنجا که شاید سریال معروف"آوای باران" نمایش رسمی و تصویر غالبی از تکدی گری حرفه ای ایجاد کرد. اما به نظر می رسد طرح مقولاتی از این دست که بیشتر به مسایل اقتصادی باز می گردد و مورد انتقاد رسمی رهبری هم قرار گرفت, از حربه های منتقدین دولت برای دلسردی از روند رو به بهبود کشور (به نسبت هشت ساله ماقبل) را القا کند تا در نزدیکی انتخ آب زندگی...

و چنین روزی بود که گوش ها برای شنیدن تیز می شد.خبر ساده و هولناک بود و ناگاه غوغایی بر انگیخت ، آن لحظه درست متوجه همهمه ای که در خانه شد و پس آن بانگ هایی که برآمد نشدم ولی فهمیده بودم که موضوع درباره پدر  است که تمام خاطرات دوران کودکی ام در او مجسم بود و روزی نگذشت که :همه مهتران با نثار آمدندز درد پدر سوکوار آمدنداگر چه پدر کودک شش ساله اش را با مفهوم مرگ آن قدر آشنا کرده بود که باور پذیری آن واقعه چیزی غریبی نمی نمود اما, آن روزها, روزهای سختی بود و همچنان سختی روزگار فراقش مستدام است ، چرا که :به بازوش بر بستم این یک گهرپسر خوار شد چون بمیرد پدراما این پند مولانا برای همه ی کسانی که عزیزی از دست داده اند ، مایه آرامش است چرا که مرگ به تعبیر متاله بزرگ قرآنی (حضرت آیت الله جوادی آملی) در منطق قرآن از پوست به درآمدن است .در منطق قرآن ما مرگ و انتقال را می‌میرانیم و این ذائق است که مذوق را می چشد و فرو می دهد:کودکی در پیش تابوت پدر زار می‌نالید و بر می‌کوفت سر کای پدر آخر کجاات می‌برند تا ترا در زیر خاکی آورند می‌برندت خانه‌ای تنگ و زحیر نی درو قالی و نه در وی حصیر نی چراغی در شب و آب زندگی...

هر چند حتی اگر دو قطبی احمدی نژاد _روحانی هم در انتخابات ۹۶ شکل می گرفت و یا من(به دلایلی که محل بحثش اینجا نیست) علاقه مند به شرکت در انتخابات بودم, هیچگاه رای ام را به نام حسن روحانی در صندوق نمی ریختم. او گذشته از آنکه میراث اشتباهات نظام با همه مظالمش است حتما در  جریانات افراط محاکم تغییر نظام  , اشغال سفارت, فشار به بازرگان, برکناری بنی صدر, تداوم جنگ, کشتار مجاهدین, طرد مرحوم منتظری, کشتارهای ۷۷, ایستادن در برابر مجلس ششم و غیره و غیره و حتی در ۸۸ یا جزء عاملان نظام بوده یا مویدان و در نهایت خوش بینی در زمره ساکتین است. حتی پرونده مرموز فوت فرزندش از نقاط تاریک زندگی اوست. زندگی متجملانه یک روحانی که از بدایت انقلاب مسولیت سیاسی و نمایندگی داشته هم برای او جای سوال است و همین که بعد از انتخابات ۸۸ و با رد صلاحیت هاشمی, او را نظام به عنوان رییس جمهور هضم می کند جای ابهام دارد. او هم مثل سلف خود قول و وعده هایی می دهد که در اجرایش ناپایدارست و با شعار گاهی شعور مردم را زیر سوال می برد. چنانی از رهبری دم می زند که انگار نه انگار همین ایشان بود که عامل ثبات رییس دولت دهم شد و کشور ر آب زندگی...

پیام فورواردی：دليل قاطعي در دست نيست كه تمامي احكام غيرعبادي اسلام احكامي ثابت اند و موضوعات آنها تأثيرناپذير از تغييرات و شرايط زمان و مكان مي‎باشند و به عنوان راههاي انحصاري رسيدن به مقصود و هدف تشريع شده اند.... به عبارت ديگر وقتي عقل را به عنوان يكي از ادله احكام شرعي پذيرفته ايم و سيره عقلا - كه ردع آن از سوي شارع احراز نشده باشد - را در همين جهت ، معتبر و حجت مي‎دانيم، هر روش عقلاني كه به نحو اطمينان بتواند مقصود شارع مقدس را برآورده سازد روشي شرعي نيز هست، و همه اين امور بر طريقيت (وسيله بودن) احكام شرع مقدس در عموم امور غير عبادي دلالت مي‎كنند و نه موضوعيت (هدف بودن) آنها.   کتاب " اسلام دين فطرت - آيت الله منتظري ص 702 تا 705 آب زندگی...